اغلب نوجوانان وقتی به این سن می رسند نسبت به یکدیگر بی احترامی می کنند و این نشانه رشد آنهاست. این بی احترامی به دلیل حس استقلال طلبی است که در وجودشان نهادینه شده. نوجوانان به دنبال تامین نیاز های خود هستند و هرچه بزرگ تر می شوند نیاز ها و خواسته های آنها نمایان تر شده و انتظارشان از ما بیشتر می شود. اگر نوجوان در محیط های مختلف(مدرسه، خانه و) به درستی درک نشود و نیاز های مادی و عاطفی آنها تامین نشود ودر ادامه محدودیت هایی برای آنها مقرر کنند نیتی در آنها آغاز می شود به تدریج این نیتی تبدیل به تنفر می شود. آنها انتظار دارند که والدین، معلمان و دبیران ودیگر افراد به رشد شخصیتی آنها اهمیت دهند. همچنین، خلق دانش آموز به صورت مداوم تغییر می کند. به دلیل رشد مغز آنها، آنها نمی توانند به سرعت به این تغییر خلق پاسخ داده یا به مسائلی که ناگهان رخ می دهد پاسخ مناسبی بدهند. بنابراین ممکن است بسیار حساس شوند. در این مرحله نوجوانان نسبت به کودکی خود عمیق تر فکر کرده و ممکن است احساسات و افکاری داشته باشند که قبلاً با آنها مواجه نشده بودند. برخی از نوجوانان با دید تعارضی و افراطی به همه چیز نگاه می کنند. این انتقال به تفکر عمیق بخشی از رشد نوجوان به حساب می آید.
علت دیگر تنفرگرایی دانش آموزان، اثرات شرایطی است که کادر مدرسه برای آنها فراهم می کنند. همانطور که آنها در محیط بیرون تأثیر پذیر هستند ، شرایط و جو مدرسه هم بر آنها موثر است . خیلی از معلمان، با بحث و جدل و استرس های متوالی در مدرسه ، دانش آموز را تحت فشار روحی قرار می دهند.
با این موضوع آنها نمی توانند به درستی بر درس یا فعالیتهای مفید خود در منزل و مدرسه تمرکز کنند . همچنین با وجود شرایط نه چندان مناسب محیط بیرون از منزل ، همچون افراد و دوستان ناباب که آنها را همیشه به راه خطا
می کشاند، دانش آموز خود را در تنگنا می بیند و در این حالت است که اهانت و بی حرمتی به والدین، معلمین و دوستان و از جانب او آغاز می شود و آنها را اشخاصی خودخواه و بدون ملاحظه می خواند.
درباره این سایت